Week 13
Ben ik weer, dit keer beter gehumeurd dan de afgelopen keer. Om te beginnen allemaal de beste wensen voor het nieuwe jaar!
Afgelopen maandag kreeg ik eindelijk een pinautomaat te pakken die werkte, dat was een hele opluchting. Meteen een wasje gedaan aan de andere kant van de stad. Wederom vol met vriendelijk mensen, waarvan sommige zelfs een gesprek proberen te openen met woorden als ''Puto'' en ''Puta de madre''. Een uiterst uitgebreid vocabulair dus. Helaas is mijn spaans niet zo goed, dus tot een diepgaand gesprek kwam het nooit. Gedurende mijn wachtperiode voor mijn schone kleren heb ik 3 uur rondgehangen in deze gezellige wijk. Ondertussen ben ik ook wat gaan eten, zoals de meeste mensen wel eens doen. Echter was ik vergeten dat ik nog een fotocamera in mijn kontzak had zitten. Toen ik hem eruit haalde bleek dat hij mijn gewicht niet aankon. Het schermpje was vanaf dat moment kapot en dus moest ik foto's op de gok gaan nemen. Naderhand dus mijn was opgehaald, bij het uitpakken bleek er 1 billabong-zwembroek van 85 euro te ontbreken. Maar dat geeft allemaal niks, ik kon tenminste weer op pad! En daar doen we het allemaal voor.
De volgende dag met iemand uit San Jose, die ik in Mexico had leren kennen, naar vulkaan Irazu geweest. Daar was het behoorlijk koud maar ook behoorlijk mooi. Het begon op de parkeerplaats met een ''Pisote'' die de show wilde stelen en besloot mijn rugzak te bespringen, die ik gelukkig op dat moment niet zelf vast had. Toen doorgewandeld naar dekraters van de vulkaan en dat wa, zoals ik al zie, mooi! Dezelfde dag heb ik nog de bus gepakt richting Puerto Viejo, een kustplaatsje waar ik oud en nieuw wilde gaan vieren.
Om de 31ste ook nog iets te doen ben ik het Nationale Park Cahuita gaan bezichtigen. Dit ligt vrijwel tegen Puerto Viejo aan. Klein park, maar dat maakt het niet minder mooi. Iets unieks was volgens mij ook het feit, dat het gratis was...dat het mogelijk is in Costa Rica. In dit park heb ik buiten de tijd die we aan het strand/in de zee spendeerde ook weer behoorlijk wat wildleven gezien. Wederom de Capucijnaapsjes, de luiaard en dan eindelijk de brulaap! De capucijnaapjes waren echter de hoofdattractie. Verlegen zijn ze niet, bij elke toerist die dan ook passeerd ging hij weer in de achtervolging om te zien of er nog iets lekker in de rugzak verstopt zat. Als hij daarvoor op je hoofd moest kloutere, dan deedt hij dat ook.
's Nacht was het dan oud en nieuw. Dit jaar duurde 7 uur langer, maar toen mochten we toch echt het nieuwe jaar inluiden. In korte broek, t/shirt en slippers stond ik mensen een gelukkig nieuw jaar te wensen. Het was een gezellige avond! De volgende dag weer uit Puerto Viejo te vertrekken, om zo min mogelijk tijd te verliezen. In puerto viejo stikt het vande Wob Marleys, die er maar vanuit gaan dat als je een joint rookt en raggea luisterd relaxed bent. Deze waren het niet bepaald en vonden het leuk om rotjes bij toeristen in de buurt te gooien en mensen te beroven. Waarschijnlijk oog ik angstaanjagend want dit keer lieten ze me wel met rust. Dit maakte mijn tijd aan het strand er niet minder op overigens.
De 2de stond in het teken van vulkaan/nationaal park Poas. Werkelijk waar prachtig, ware het niet dat het de meeste tijd te bewolkt was. Maar zodra het helder was, was het echt een schilderachtig landschap. Prachtige krater, en zeer toeristisch. Van het meer er dichtbij konden we weinig zien vanwege de wolken.
Vrijdag was het national park Carara aan de beurt. Een klein parkje dat zeer weinig wordt bezocht. Ik ging hierheen om de rode Ara te spotten. De toekan, dat kikkertje en de ara zijn toch wel de 3 dieren waar ze in reclames het meest mee pronken, maar weinig mensen hebben deze ook daadwerkelijk gezien in hun periode in Costa Rica. Nou heb ik de afgelopen tijd wel meer pech gehad, maar vandaag zat het mee! Een aantal ara's gezien. Welisaar vrij hoog boven ons hoofd, maar wat een schitterende beesten. Mijn dag was dus geslaagd. Dit was al vrij vooraan in het park dus beloten we even door te wandelen. Uiteraard kon ook het capucijnaapjes hier niet achterblijven, ook de gier met rode kop kwam nog voorbij, uiteraard ook wat salamander en leguanen. Maar...er was meer! We kregen een bonus. Toen we niks vermoedend het pad volgde vloog er vlak voor onze neus een zwarte vogel weg, die in de eerste volgende boom weer plaatsnam. Omdat ik hem niet weg wilde jagen besloot ik te bukken om te zien wat het was, of wellicht omdat ik bang was dat het een gier was die iets te dichtbij kwam. Het bleek een toekan te zijn, jawel! Zijn verblijf in die boom was echter maar van korte duur want een of andere idioot, besloot zijn enthousiasme te uiten door hard te roepen '''WOW een Toekan' (die idioot was ik). Gelukkig was hij niet al te ver weg gaan zitten en konden we, althans mijn gezelschap die nog wel een fatsoenlijke camera had, nog een mooi plaatje schieten. Even later in het park zagen we er nog 2 dit keer wel erg hoog in de boom. Na dit alles gezien te hebben liepen we het park uit om richting een befaamde brug te wandelen. Ook zeer de moeite waard. Onder deze brug blijkt namelijk een verzamelplaats voor krokodillen te zijn. Ik denk dat er zo ongeveer 30 onder de brug lagen te zonnen.
De zondag wilde ik besteden om wat souveniertjes in te slaan en een nieuwe camera te zoeken. Niet de meest handige dag, ook hier zijn namelijk veel winkels gesloten op zondag.
Al met al dus een uitstekende week gehad!
Week 12
De week begon met een reisje terug naar San Jose, om daar vervolgens geld te innen van western union en op mijn pinpas te wachten. Zoals als een aantal van jullie zullen weten, dat is niet mijn favoriete stad op deze aardbol. In San Jose probeerde ik mijn geld dus af te halen, ging niet. Wat was het probleem? Mijn doopnamen stonden er bij vermeld en die staan niet in mijn paspoort. Moest ik wachten voor de volgende dag zonder geld voor eten of iets anders.
Volgende dag kon ik dan mijn geld innen. De dag erop zou ik wachten in een ander hostel op iemand die nooit kwam. Aangezien ik hier zonder familie zit hoefde kerst van mij niet zo nodig en probeerde ik die te vullen met activiteiten. Donderdag, eerste kerstdag, stond in de ban van Rafting. Iets wat ik iedereen aan kan raden, want het was heerlijk! Ik speelde nog een belangrijke rol in de het leven van wat Amerikanen. Die hadden moeite om te blijven zitten en dus moest iemand ze redden. Al met al een gezellige dag en een mooie ervaring. Dat je dan in een bootje zit gevuld met Amerikanen en jij de enige bent die de hele rit in de boot bleef zitten geeft dan nog even wat extras. Voor de dag erop had ik een Bungee-Jump tour geboekt. Met mijn hoogtevrees opweg naar een 80 meter hoge Bungee. Het voorbereidende werk duurde zo ongeveer een 30 minuten en toen mocht ik eindelijk springen. Eenmaal op het platform naar beneden kijkend, kwam ik tot de contatering dat het vrij hoog was... Dit was precies het moment dat mijn hoogtevrees het won van mijn ego en ik maar besloot om te draaien.Helaas was het vrij prijzig en krijg je als watje maar 1/3 terug. Beter iets dan niets.
Op deze vrijdag kwam ook mijn pinpas aan, zo kon ik dus eindelijk San Jose verlaten. Op naar Tortuguero de volgende morgen. Ik had mijn ticket aangeschafd van mijn laatste centen, maar gelukkig was mijn pinpas er. Ik dus vol goede moed naar de pinautomaten, zonder succes, alle 3 de automaten deden vreemd en weigerde me geld af te staan. Nou wist ik dat er in Totuguero ook geen mogelijkheid is om te pinnen, maar geld om terug te gaan naar San Jose had ik niet. Ik besloot om maar gewoon de bus-bootrit naar Tortuguero te nemen op goed geluk, wellicht was er een pinautomaat uit de grond gekomen...niet dus. Ik had dus bijna geen cent meer (1 euro) en moest een nieuw masterplan verzinnen: op zoek naar vriendelijke Nederlanders en heel onbeschofd om geld vragen. Die vriendelijke Nederlanders had ik al vrij snel te pakken, maar die hadden hetzelfde probleem en waren een dag eerder al op en neer geweest om geld te pinnen. Ze waren dus een beetje bank om geld af te staan maar zouden het berekenen en overwegen maar raadde me aan even verder te zoeken. Na 4 uur rondscharrelen zonder succes kwam ik dus alsnog uit bij hun. Ze waren gelukkig tot de conclusie gekomen dat ze genoeg hadden om mij de reis richting San Jose en wat voeder voor te schieten. De volgende morgen dus weer terug. Naar San Jose...weer een boottocht door Tortuguero wat absoluut geen vervelende opgave is. Het is een prachtig park die je doormiddel van een rivier kunt bezichtigen. Onderweg kwamen we nog een shcildpad en een flinke krokodil tegen.
In San Jose dacht ik even te gaan pinnen, maar tot 3 keer tot werd me verteld dat mijn kaart 'not valid' was. Andermaal zat ik zonder geld. Gelukkig bood iemand in het hostel me wat te eten aan, want ik had inmiddels wel honger gekregen...
Week 11
Maandag naar La Fortuna vertrokken, plaatsje bij vulkaan Arenal. Het plan was om de volgende dag richting de vulkaan en de watervallen te gaan. Toen we ´s ochtends wakker werden was de voet van de vulkaan nog niet eens te zien en het regende ook nog eens. Aangezien ik niet over het budget beschikte om daar te wachten op een goede dag en daarna ook nog door te reizen, heb ik dezelfde dag de boot richting Monteverde genomen. Daar ´s middags aangekomen en maar even gaan wandelen door een van de wouden daar.
De volgende morgen hebben we deelgenomen aan een Canopy Tour. Dat was absoluut de moeite waard. Met name de tarzanswing gaf een behoorlijke kick. ´s middags nog even door het Clouforest van Monteverde gewandeld. Een mooi stuk natuur en het doet zijn naam eer aan. Eenmaal aangekomen op het uitkijkpunt zagen we weinig anders dan wolken. Desondanks een mooie wandeling. Veel natuur, echter geen dieren.
De volgende dag gelijk door naar een plekje met zon, zee en strand plekje: Montezuma (op aanraden van mijn neef) . Een mooi stukje je strand, vol met hippies. Dit ritje wat op de kaart zo´n 80 kmis kostte me een kleine 9 uur. Dat is vrij lang voor die afstand, maar dit geeft mijn inziens de charme van Costa Rica weer. Het stikt hier van de natuur, die kunnen/willen/mogen ze niet plat leggen voor een beter wegennet. De volgende dag naar de waterval daar in de buurt gewandeld. Een mooie vertoning waar je ook nog bovenop de waterval kan komen, ook dit werd je echter weer vrij lastig gemaakt. Niet iedereen had deze route dan ook voltooid. Je moest doormiddel van wortels een stijle bergwand op en af om bij de uiteindelijk bestemming te komen.
Na dit avontuurtje de rest van de tijd liggen chillen aan het strand. Om de volgende dag weer even terug te gaan naar de waterval om met het ''tarzantouw'' te spelen wat daar hing. Uiteraard weer via de zelfde linke route. De enige route dachten we, tot we een jongentje van 2 jaar daar zagen spelen...laat in de middag richting Mal Pais gegaan, een ander mooi stukje strand iets verderop, aan de kant waar de zon onder gaat. Wederom heb ik daar dus een prachtig zonsondergang gezien. Ik zat inmiddels bijna door mijn geld heen en kon dus weinig anders dan aan het strand gaan liggen, opzich geen vervelende reserve optie. Gelukkig heb ik tijdens deze trip al een aantal toffe mensen leren kennen zo ook dit keer. Toen ik terugkwam van het internetcafe om de gang van zaken, btreffende mijn pinpas, te checken. Werd me verteld dat ik de volgende morgen een surfles zou hebben. Had een amerikaan waar ik mee onderweg was voor me betaald, geweldig. En dat geld ook voor het surfen. Als je eenmaal staat op dat schijfje geeft het een geweldige kick. Een mooie ervaring om deze geslaagde week mee af te sluiten. Althans bijna af te sluiten, eerst nog even aan het strand liggen, de zonsondergang bekijken en dineren (wat ook weer voor me werd betaald...)Week 10
In week 10 weinig actie ondernomen, desondanks was het toch een bewogen weekje.
Deze week was voornamelijk om mijn tripje door Costa Rica te plannen en de bezienswaardigheden op een rijtje te zetten. Buiten dit deed ik niet veel anders dan met een Amerikaan, die in hetzelfde huis een kamer huurde, rondwandelen door de stad Heredia. Overigens net als de hoofdstad van dit land geen aanrader. Voonamelijk op zoek naar spullen die ik of kwijt geraakt was of kapot gemaakt had, beide overkomt me nog wel eens. Het was inmiddels een hele waslijst geworden. Gelukkig heb ik het meeste weer in bezit.
Donderdag was de laatste dag van mijn huisgenoot en zodra deze het huis verliet werd het een stuk minder gezellig en wilde ik het liefst zo snel mogelijk, de volgende dag, verder reizen.
Dat liep even anders...voor de afwisseling raakte ik mijn pinpas weer eens kwijt. Dit keer vergat ik hem simpelweg uit het machine te halen. De volgende dag wilde de bank kijken of ze hem toevallig hadden. Dat bleek niet het geval te zijn. Omdat ik alles wel wilde behalve nog langer daar wachten, ben ik op zaterdag van de ene ghetto naar de andere vertrokken San Jose. Er is niks te zien, de mensen zijn onvriendelijk en dom en het is op zich nog best prijzig ook.
Op deze zaterdag zou er een mooie parade plaatsvinden. Dat was ook zo, ik heb er alleen niks van mee gekregen. Het was er ontzettend druk en het regende. Na een uurtje besloot ik boodschapjes te gaan doen. Op de weg terug werd ik door vier jongens vriendelijk verzocht of ik mijn ''fucking money'' wilde geven. Ik ben de beroerste niet en had te doen met de arme stumpers. Dus ik zeg al tegen ze ''Jaja, rustig aan'' en wilde eigenlijk mijn geld al pakken. Ze verstonden of geen Nederlands of waren te ongeduldig (gelukkig).Ze begonnen meteen haastig in mijn broekzakken te graaien. Nadat ze tot de conclusie waren gekomen dat daar geen geld in zat, mocht ik met het geld wat dus nog steeds om mijn nek hing weer doorlopen richting het hostel.
De volgende dag was er in San Jose de halve finale van het nationale kampioenschap voetbal. De kampioen wordt hier bepaald door middel van play-offs. Dit was een leuke ervaring en de moeite waard! Voetbalsfeer snuiven in een ander land doet het altijd goed! Om 16.00 was de aftrap van de wedstrijd. Een dramatisch niveau (inderdaad net als Feyenoord) maar uiterst vermakelijk, 6 doelpunten en 2 rode kaarten. In het stadion(netje) hing een zeer vijandig sfeer, althans in het vak waar ik zat. Ggevochten werd er echter niet, ondanks dat men toch door elkaar zat en de ene ''puta'' naar de andere ''puta'' te horen viel.
Week 9
Week 8
Maandag mijn tijd uitgezeten in CHihuahua, waar mijn inziens niks te zien was als wat kerstversieringen. 's avonds richting Mexico-stad gevlogen. Doordat ik wat ziekjes was vorige week heb ik Zacatecas, Huesteca en Tula laten schieten om het nog even 2 dagen rustig aan te doen in Mexico-Stad.
De dinsdag daar wilde ik besteden aan het stadion dat ik nog niet gezien had. Eigenlijk mag je daar dus niet naar binnen maar in Mexico, heb ik het idee, kom je verder als tourist. De politie liet me dus na wat ouwehoeren uiteindelijk naar binnen. Naast dit stadion stond de arena voor stiergevechten, dat is hier ook groots...
De laatste dag in Mexico nog even door het Chapultopec park gescharreld en naar het ''Ninos heroes' monument geweest. wat souvenirs gekocht en mijn koffers gepakt voor Miami.
De volgende dag dus een vlucht naar Miami dit ging via Dallas, Texas waar ik slecht een uur was en ze hebben alles gecontroleerd. Beetje simpel wordt je daarvan al die maffe regeltjes in de USA...eenmaal in Miamia waren alle hostels vol dus maar even een hotel genomen. De volgende dag naar een slecht hostel gegaan om daar in te checken...dat ging niet, want je MOET een credit card hebben. Gelukkig waren andere zo vriendelijk om mij op hun creditcard in te laten checken.
Na een dagje aan zee zijn we richting het Miami Dolphins Stadium gegaan om daar een College game american football te gaan bekijken. gezellige boel, leuke wedstrijd en mooi stadion. De dag erop een 2 daags roadtripje gemaakt. Dag 1 (de zondag)was richting Key-West, waar een tropische regenbui gaande was. In een prima motel aangekomen even wat gaan chillen en daarna nog even het dorpje in.
Week 7
Maandagmorgen om 7 uur de trein genomen. De treinreis gaat door de Copper Canyon en wordt door hoog aangeschreven reisboeken aangeraden. Om deze reden week ik dus uit naar het noorden. Na de eerste +/- 2 uur die nog niet zo indrukwekkend waren bagon dan de Copper Canyon. Zeer indrukwekkend zo´n 5 uur lang, daarna kwamen we aan in Creel. In Creel heb ik een stop gemaakt om wat excursies te doen, althans dat was het plan. De eerste dag een mountainbike tochtje gedaan. Dit tochtjeging langs een kleurrijk kerkhof, indianengrotje/woningen, valley of the frogs, valley of the mushrooms, San Ignasio (indianendorpje), valley of the monks en een meer wat veel van Zweden weg heeft.
De dag erop wilde ik eigenlijk naar een waterval in de buurt, maar dit ging alleen door middel van excursies die langs dezelfde plaatsen gaan als waar ik gisteren was. Dus besloot ik om maar vast door te gaan naar Chihuahua. Dat liep anders...30 minuten voordat mijn busvertrok werd mijn misselijkheid bevestigd. Die dag dus maar op bed doorgebracht met wat plastic zakjes bij de hand. Ik had me nog nooit zo misselijk gevoeld als die dag, gelukkig zijn de mensen in Mexico tot op heden ontzettend vriendelijk en behulpzaam en had ik regelmatig bezoek aan mijn bed. In de avond werd me aangeboden om naar het ziekenhuis te gaan. Dit besloot ik maar te doen. Na 4 uur, 2 liter water met glucose diedoor middel van slangetjes in mijn aderen werden gepompt en 2 injecties mocht ik het ziekenhuis weer verlaten. Dit alles was geheel gratis, want het meisje/vrouw (Leticia)van het Hostel (zie foto) was bevriend met de hoofddokter. Deze hoofddokter was maar liefst 23 jaar. Ik was niet alleen in het ziekenhuis want Leticia bleef de hele tijd bij me, wat ik erg kon waarderen.
De volgende dag was ik al veel beter, desondanks besloot ik om het nog maar een paar dagen rustig aan te doen en Creel pas te verlaten als ik me volledig fit voelde. Leticia was tevens lerares in een klein klasje, een mooie glegenheid omdat ook eens van dichtbij te bezichtigen. De vrijdag was tevens de verjaardag van Leticia die ik graag bij wilde wonen, aardig feestje. Met een groot minpunt, 2 homo's die graag de nacht met me wilde delen, gruwelijk.
Zondag dan uiteindelijk naar Chihuahua, waar we een goedkoop maar smerig hotel aankwamen.
Week 6
Ik weet niet hoe ik moet reageren op reacties dus verwerk ik dat in dit ´´verhaal''. Leuk dat jullie gekeken, gereageerd hebben. Todos Santos heb ik weinig van mee grekregen. Ik heb helaas BajaCalafornia overgeslagen. Ik ben naar Guadalajara uitgeweken omdat ik daar ondere andere bij Tychok kon verblijven en omdat het op de route lag naar Los Mochis, waar ik later de trein wil pakken. Overigens moest ik achteraf ook wel een vaste (gratis) verblijfplaats hebben voor demeneer van DHL. Ik ben hopelijk in het vervolg wat voorzichtiger. Overigens zijn tips over volgende bestemmingen altijd welkom!
Tot en met donderdag nog bij Tychok gehangen. Was een prima 1,5 week en was zeker Lachen. Niet al te veel onder nomen, enkel wat door het centrum van Guadalajara of Zapopan (een wijk daar)geslenterd. Hier meteen even de tijd genomen om het vervolg te plannen. Met hulp van Job en het thuisfront een ticket voor de 27ste richting Miami om de 4de van decemberdoor te vliegen naar Costa Rica. Miami zat niet in de planning maar als ze toch zo nodig om willen vliegen kan ik daar net zo goed even een weekje verblijven. Naar een puike 1,5 week bij gastheer Tychok donderdag richting Mazatlan genomen. Mazatlan ziet er op zich aardig uit met een gezellige boulevard in de vakantie periodes (gok ik). Nu waren er slecht oude amerikanen (vaak mank) die daar van hun nadagen komen genieten. Toch even de tijd genomen om aan het strand te liggen en het dorpje te verkennen. De vissersbootjes was eigenlijk nog het meest boeiende en de zonsondergang was er prachtig. Zaterdag wederom een nachtbus richting Los Mochis, hier zijn amper toeristen te bekennen, slechts voor een kort verblijf alvorens ze, net als ik, de trein nemen. Weinig boeiend stadje, alleenwat kleine meisjes die WOW!!! roepen en je haar aanraken.