Wederom bedankt voor de reacties, ook leuk dat er telkens weer verassinde nieuwkomers tussen zitten.
Hier ben ik nog 1 keer vanuit het land waar men buiten Colombia vooral van weet dat er veel cocaine in omloop is, dat er voetballers vermoord worden na het maken van een eigen goal, dat er een oud-voetballer is met een beroemd kapsel en dat Shakira haar roots hier heeft liggen. Toch is er meer. Zo zijn er leuke plekjes aan de kust, heb je mooie historische binnensteden, hoertjes die met zijn 2en treelike 'fuckie fucky' willen doen en zijn de mensen er zeker niet onvriendelijk. Ook zijn er veel universiteiten. Normaal vermeld ik het huiswerk van scholen in Zuid-Amerika niet maar deze vond ik het vermeldde wel waard. Hier krijgen de mannelijke studenten van de dokters opleiding als huiswerk de opdracht om de volgende dag een potje sperma mee te nemene. Nou blijken de meeste dat wel te doen. Echter, die enkeling niet klaar is gekomen met zijn huiswerk (even een flauwe worsening er tussendoor) al zeg ik het zelf) die moet dan maar even de WC tijdens de lesuren om vervolgens terug te keren na gedane arbeid.
Na nog een paar daagjes gechilled te hebben in Barranquilla (waar alles in het teken staat van Carnaval) en andermaal een bezoekje aan de bioscoop te hebben gebracht, dit keer eentje met Angelina Jolie, was het woensdag een tijd om, op het gemakje, in Santa Marta zien te komen.
Daar kwam ik dan ook aan ´s avonds rond een uur of 9 en ook dit keer ziekjes uit de bus gestapt. Dus mijn eerst volgende activiteit na het vinden van een slaapplaats was slapen. De volgende dag nog altijd wat ziekjes, dus ook die dag Greendale in mijn nest doorgebracht. Ik heb het idee dat de combinatie lariam+busrit, niet goed werkt. Zowel deze als de vorige keer, heb ik voorafgaand aan de busreis nog snel een pilletje genome. Al de andere keren, zonder pilletje, ging het prima.
Aafijn, de volgende dag kon ik weer dingen ondernemen en dat deed ik dus ook. De dag begon met het bezoeken van een stadionnetje... Hier ging het me voor de verandering niet om het stadion, maar vooral om het standbeeld van Valderrama. Uist, de legendarische voetballer di in de wereld vooral bekendheid geniet vanwege zijn kapsel is in Colombia uitgegroeid tot een nationale volksheld. Over volkshelden bespoken, ook Bolivar is er zoeen. Die heeft hier in elke stad een pleintje gekregen. Deze man die belangrijke was voor de vrijheid van diverse landen in Zuid-Amerika heeft ook nog even in Santa Marta gewoond, die is hier zelf gestorven. Dus zijn huis en bed waarin hij gestorven is heb ik deze midday ook nog bezocht. Waarschijnlijk, komen we daar in Venezuela nog wel meer van tegen, daar is hij immers een aantal honderd jaar geleden te wereld gebracht.
‘s avonds op de weg terug liepen we per ongeluk tegen een carnavalsoptocht aan. Nou is het geen geheim dat ik geen groot fan van carnaval ben, om het zacht uit te drunken. Toch vond ik het hier wel behoorlijk geinig, een geheel andere belevenis dan bij ons in Nederland. Kleurrijk, Zuid-Amerikaanse muziek en iedereen danst, een beetje Rio de Janeiro alleen dan in het heel Klein (denk ik).
De volgende dag een nationaal park bezocht, genaamd Tayrona. Dit ligt aan de kust van Colombia. Wederom een apensoort gezien en mooie 'prive' stranden. Toch lekker om zo even door de frisse nature te wandelen waar je de vogels hoort zingen en het water van de zee tegen de rotsen omhoog hoort slaan.
Ook deze dag liepen we op de terugweg bij toeval tegen een carnavalsoptocht aan. Ook bij deze maar even blijven hangen...
Hier werd me ongeveer het nieuws kenbaar gemaakt dat ik, als het goed is, binnenkort gezelschap krijg van Martijn. Die in Caracas aan gaat komen rond de 9de van maart.
De volgende dag ben ik dus meteen doorgegaan naar Cartagena, waar ik ‘s avonds aankwam, de volgende dag als een dolle gewandeld om zoveel obelisk van deze stad in een dag tijd te zien. Aardig gelukt. Heel leuk binnenstadje, waar kennelijk het fenomeen ‘toerisme' al enige tijd bekand is, want om de 2 meter staat er alweer 1 aan je kleren te trekken om te vragen of je mischief het shirtje van de laatste voetbalkampioen van Colombia wil kopen. Het leuke hieraan is dan weer dat Colombia net zoveel verschillende kampioenen heeft gehad als dat er overpowers rondlopen. Cartagena is tevens een plaats waar veel drugs van geimporteerd en exporteerd word (gok ik), in 12 uur ben ik daar 2 keer gefoulleerd door een politi-agent.
De volgende morgen al vroeg richting Medellin gegaan , dit nam de hele dag in beslag, 15 uur. De volgende dag even door het centrum geslenterd, waar veel beelden staan van ene Boltero. Deze man had kennenlijk een obsessie voor dikke wizens. Alle beelden en schilderijen waren dikke mensen,honden of wat dan ook.
De volgende dag wat meer van Medellin gezien en onder andere eventjes frisse lucht gehapt in de Bergen.
‘s avonds vond er ook hier een voetbalwedstrijd plaats, die heb ik niet laten schieten en daar zat ik ‘s avonds in de regen! In een bijna leeg stadion naar een wedstrijd van de colombiaanse hoogste klasse te kijken. De sfeer was er echter niet minder om.
De volgende dag de telesferico genomen. Tot 2 keer toe, overdag en ‘s avonds. Dit vond ik toch wel heel mooi. Kost bijna niks, aangezien het voor de mensen gewoon een metro is die de heuvels op gaat. Dit gebeurd echter doormiddel van een kabelbaan. Deze rit gaat over vele krotjes heen bergopwaards, aan het eind van de rit wordt je dan beloond met een prachtig uitzicht over de gehele stad van Medellin.
Tijdens mijn verblijf in Medellin mocht uiteraad het bezoekje aan Piedra del Penol niet ontbreken. Vroeg vertrokken naar dit toch wel speciale verschijnsel. Een enorme rots die zomaar uit de grond is komen opdagen. Ter paard omhoog. Deze rots is omgeven door vele wateren en Bergen, dit geeft een prachtig uitzicht. Die wateren zijn echter wel aangelegd door de mens, werd me verteld. De omgeving van Piedra del Penol biedt tevens elektrischeteit aan heel Colombia en schijnbaar ook ver daar buiten. Na voldoende genoten te hebben van het mooie uitzicht met een soort tuc-tuc naar beneden.
‘s Avonds stap ik op de bus richting Bogota, waar ik waarschijnlijk nog een paar dagen door ga brengen alvorens ik Naar Venezuela vertrek.
Al heb ik hier in Colombia minder tijd dan in andere landen besteed, vervelend is het hier tot op heden niet. Ik ies er echter voor om het stuk tussen Colombia en Caracas in Venezuela wat rustier aan te doen en wat plekjes in Colombia te skippen. Zodat ik de 9de of 10de in Caracas aanwezig kanzijn, mocht Meneer van Oorschot daadwerkelijk die vlucht pakken en niet momenteel ergens zijn benen aan het breken is.