Omdat zondag niet de meest handige dag was om inkoopjes te doen, ben ik de maandag nogmaals op pad geweest. Dit keer heb ik dan ook een camera gakocht, heel duur! Duurder dan in Nederland...

Dinsdag mijn ritje weer voortgezet, richting Puerto Jimenez. Om 5 uur opgestaan om de bus van 6 uur te pakken. Er was echter geen bus om 6 uur maar om 12 uur. Nog maar een keer door het geweldige San Jose gewandeld en wat kiekjes genomen met mijn nieuwste aanwinst. Om 12 uur dan daawerkelijk de bus gepakt, voor een 10 uur durende rit. 200 km gok ik dus dat moet ookwel een uurtje of 10 duren. Die bus gaat maar 1 keer per dag en er waren meer mensen dan zitplaatsen, ik had gelukkig een zitplek te pakken. Volgende dag dan maar zou je denken voor het restant van de mensen...Daar dachten hun ander over, 10 uur lang staan in de bus!

´s avonds laat dus aangekomen daar. En vrijwel meteen mijn nest in. De volgende morgen stond om 6 uur mijn volgende rit alweerop het programma. Van mijn verblijfplaats naar het nationale park. Een nieuwe ''busrit'' betekend in Costa Rica: Een nieuw avontuur! Om 6 ik was ik dus van plan de bus te pakken, staat daar een truck klaar. Deze truck had wat weg van een legertruck, 2 bankjes aan de zijkant. Er waren zitplekken voor 20 mensen, wie later kwam moest staan en wie nog later kwammoest er maar aan gaan hangen. Ik dacht de afgelopen weken ongever wel alle (on)mogelijke wegen gehad te hebben, maar zo slecht als deze kenden ik ze nog niet. Kan het amper een weg noemen...maar goed nade rit overleefd te hebben dus aangekomen bij het Nationale Park Corcovado, door National Geographic al 1 van de beste parken ter wereld bestempeld.

In dit park heb ik een kilometer of 20 gewandeld, 10 heen en 10 terug. De meeste doen een track van meerdere dagen, maar ik wilde Costa Rica onderhand uit (echter niet zonder dit park deels gezien te hebben). Het was inderdaad een prachtig park! De papegaaien vliegen je om de oren! Buiten dat groeien er mooie bloemen and wazigebomen. Het park ligt direct aan het strand, wat ook een luke bijkomstigheid is. Om 4 uur moest ik helaas de truck terug hebben.

De volgende morgen was het plan om naar Panama af te reizen. Dat heb ik dus ook maar gedaan. Met de boot van Peurto Jimenez naar Golfito en van daarui naar de grens. Voordat ik met de bootrit meeging nog naar een krokodillenvijver geweest, net buiten het centum. Je staat daar midden in hun terrein zoner hekje of iets. Tijdens de bootrit kwamen er nog wat dolfijnen voorbij gesprongen.

Toen ik eenmaal in Panama was het busje richting David genomen. Een hele opluchting! Eindelijk vlakke wegen, een normale/goedkope prijs vor de bus en ruimte voor je benen.

De vrijdag, mijn eerste volle dag in Panama gebruikt om even bij te komen van de laatste dagen Costa Rica en wat rond gebanjerd door David. Niks te zien maar heel relaxed. Tijdens mijn verkenningstochtje kwam ik erachter dat er deze avond een honkbalmatch plaatsvond in David. Honkbal is hier de belangrijkste sport, dus besloot ik er maar heen te gaan. Het thuis spelende team was vorig jaar 2de en Panama 4de van de wereld. Het niveau was dus wel hoog en die gasten kunnen gooien dat is ongelooflijk!

Dicht bij David, in Boquete, was een fair gaande. Voor dat we daar heen gingen nog een kleine wandeling gemaakt. Veel indianen tegen gekomen en een mooie natuur. De fair was buiten wat Panamaanse dansjes weinig aan. De zondag stond in het teken van een wandeling. Dit over een trail die eigenlijk gesloten was. Een paar weken geleden had het hier behoorlijk geregend en gewaaid en diverse bomen waren naar beneden gekomen en modderstromen waren er in overvloed. Nu was het weer rustig maar op sommige plekken was ehtpas verdwenen en moesten we gevaarlijk caprioen uithalen om onze tocht voort te kunnen zetten. De tocht was de moeite waard!